پرنده بر سر بام نشست.. گفت پند دوم اينكه:

هرگز غم گذشته را مخور. برچيزي كه از دست دادي حسرت مخور.

پرنده روي شاخ درخت پريد و گفت : اي بزرگوار! در شكم من يك مرواريد گرانبها

به وزن ده درم هست. ولي متأسفانه روزي و قسمت تو و فرزندانت نبود. و گرنه

با آن ثروتمند و خوشبخت مي شدي.

مرد شگارچي از شنيدن اين سخن بسيار ناراحت شد و آه و ناله اش بلند شد.

پرنده با خنده به او گفت: مگر تو را نصيحت نكردم كه بر گذشته افسوس

نخور؟ يا پند مرا نفهميدي يا كر هستي؟

ند دوم اين بود كه سخن ناممكن را باور نكني. اي ساده لوح ! همه وزن من سه

درم بيشتر نيست، چگونه ممكن است كه يك مرواريد ده درمي در شكم من باشد؟

مرد به خود آمد و گفت اي پرنده دانا پندهاي تو بسيار گرانبهاست. پند سوم را هم

به من بگو.

پرنده گفت : آيا به آن دو پند عمل كردي كه پند سوم را هم بگويم؟

پند گفتن با نادان خواب آلود مانند بذر پاشيدن در زمين شوره زار است.