1. کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود / توی بازار صداقت کمی ارزانی بود / کاش اگر گاه کمی لطف به هم میکردیم / مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود / کاش سهراب نمیرفت به این زودی ها / دل پر از صحبت این شاعر کاشانی بود / کاش د لها پر افسانه ی نیما میشد / و به یادش همه شب ماه چراغانی بود /کاش چشمان پر از پرسش مردم کمتر/ غرق این زندگی ساده و سیمانی بود / دل اگر رفت شبی ، کاش دعایی بکنیم / راز این شعر همین مصرع پایانی بود